2017.05.10

İNSANLARA XİTABƏN İLANIN SÖYLƏDİKLƏRİ

Qorxu düşər canına, hər kəs görsə, ilanı

Əzəldən yarananda, talei belə imiş

Nə dili var, nə səsi, başa salsın insanı

Desin ki: «Bəni-insan, axı sənlə nə işim!

Əl çək bizdən, insaf et! Dağıdırsan hər yanı

Aman yoxdur bizlərə, zəbt edibsən dünyanı,

Meşələri, dağları, kollu-koslu düzləri

Yovşanlı səhraları, yulqunlu çöllükləri

Çox görürsən bizə sən, isti, quru biyabanı

Dədə-baba yurdumuz, «İlan-mələr» çöllər hanı

Vaxt vardı bu yerlərdə ömür sürüb yaşardıq

Pələng, ceyran, turac, qırqovul, bir də biz

İnciməzdik heç birimiz, qaydasında qalardıq

 Dövran xoş, təbiət saf, çağ keçirdi günümüz

Zaman keçib, yurd dağılıb, itirmişik dostları

Pələng, Ceyran qalmamış, qalanlara dəymə barı!

 Neynək, halal-xoşun, hamısı Sənin qoy olsun

Xoş niyyətin əbədi, arzuların bol olsun

 Unutma! Sən özün də Təbiətin zərrəsi

Zaman gələr, bu talei Sən özün də görəsi»

 

Biologiya üzrə fəlsəfə doktoru,

Təvəkkül İsgəndərov